adj.

Ուր իցէ անձամբ անձին պարսաւ. ինքնակմ պարսաւադիր ընդդէմ անձինն. ինքը զինքը վար զարօղ.

ինքնապարսաւն կշտամբութեամբ։ Ինքնապարսաւսն խոնարհութեան. (Նար. ՟Խ՟Ը. ՟Կ՟Ե։)

Ըստ ինքնապարսաւ ամբաստանութեանցս բժշկականն ի վերայ դիցես սպեղանիս. (Սկեւռ. աղ.։)