adj.

խաբու. խաբիչ. խաբող. (գտանի գրեալ եւ խաբուսակ). Իբրեւ զխաբուսիկն (կամ խաբողիկն) յակոբ. Կոչ. ՟Է։ Խաբուսիկ եւ զամենայն մարդ խաբէ։ Հակառակաբան, ոխակալ, եւ խաբուսիկ. (Ախտարք.։)