adj.

στασιαστής seditiosus. Կռուարար. խռովարար. խռովայոյզ. ապստամբ, եւ ապստամբողական.

Այնպէս կռուասէր եւ խազմարար էին ի մանկութենէ. (Ոսկ. ես.։)

Զի այս իսկ եւ զնոսա որ խազմարարք էին՝ ի խոստովանութիւն ածէր. (Ոսկ. գծ.։)

Զորս սա (որթ խաղողոյ) բերէ ի յաշխարհի իբր զխազմարար. (Պետ.։)

Խռովութեան շիջուցի՞չ, եթե ընդ խազմարարս խռովիչ. (Մագ. ՟Դ։)

Տմարդիս, կեղծաւորս, եւ խազմարարս. (Սարգ. յկ. ՟Ը։)

Այն ոչ զօրականաց գործ է, այլ՝ խազմարար մարդկան. (Ոսկ. եբր. ՟Ե։)

Եթե ոք բարս ունիցի խազմարար եւ խռովարար. (Բրս. հց.։)