Խեցագործ

adj. s.

κεραμεύς figulus. Որ գործէ խեցին, այսինքն խեցեղէնս կամ կաւեղէնս. բրուտ. կաւագործ.

Ոչ միայն ոսկերչաց մանկանց են քուրայք, այլ եւ խեցագործաց. (Կոչ. ՟Ժ՟Գ։)

Իբրեւ զհնոց խեցագործաց այրեսցիս. (Արծր.։)