s.

ԽՆՁՈՐԵՆԻ ԽՆՁՈՐԻ. μῆλεα malus. Ծառ որ բերէ զխնձոր.

Խնձորենի եղեւ խաչն, ընդ հովանեաւնորա փափաքեցի (նստել). (Վրդն. երգ.։)

Խնձորենիք էին ոկեգոյնք, որ զխանձումն պտղոյն ունէին. (Պտմ. աղեքս.։)

Իբրեւ խնձորի (կամ խնձոր) ի փայտս անտառի։ Ի ներքոյ խնձորոյն (կամ խնձորոյ) զարթուցի զքեզ. (Երգ. ՟Բ. 3։ ՟Ը. 5։)

Զբազմութիւն պտղաբերացն զնռնենեաց եւ զխնձորեաց. (Պիտ.։)

Յամենայն կողմանց խնձորիք իցեն խիտ խնձորովք. (Վրդն. երգ.։)

Նռնենիք եւ խնձորիք եւ արմատենիք. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Նախանձ առ միմեանս կալան խնձորի եւ տանձի. (Մխ. առակ.։)