cf. Կայութիւն.
ԿԱՅՈՒԹԻՒՆ ԿԱՅՈՒՄՆ στάσις, τὸ στάσιμον, κατάστασις statio, quies, constantia θέσις situs. Կալն. կայանալն. կայուն գոլն. դադարումն. եւ Կայան, կայ, կայք. դիրք.
Երեւի դրութիւն՝ ի կողմանումն, ի կայութիւն. (Երզն. քեր.։)
Թիւրեալն ոչ կարասցէ կայութիւն (իբր կայունութիւն) ընդունել. (Երզն. մտթ.։)
Հաստատութիւն եւ կայումն ըստ առաքինութեան վարուցն հաստիցի։ Ցո՛յց զկատարեալ կայումն. (Նիւս. երգ.։)
Զերկոսեան ունելով յինքեան, շարժումն եւ կայումն. (Բրս. ծն.։ Մաքս. եկեղ.։)
Շարժեցաւ աթոռ հաստատութեան նոցա, եւ այլ ոչ էառ զկայումն. (Լաստ. ՟Ժ։)
Արդարութեան, կամ լուսաւորաց կայումն։ Անլուծանելի կենացն յարտեւացեալ կայումն. (Սկեւռ. աղ.։ Երզն. մտթ.։ Արծր. ՟Ե. 3։)
Փոխարկելով զմեծութիւնն իւրաքանչիւր՝ եւ զտեղւոյն կայումն փոխարկէ. (Պղատ. տիմ.։)
Միօրինակ է կայումն մատուցելոցն յաղօթս, եւ բազում բաժանմունս խնդրուածոց ունի. (Կլիմաք.։)
Բանականին կայումն է ի գլուխ. իսկ ցասմնականին կայումն է ի սրտի. (Գր. հր.։) Իսկ ի գիրս Դամասկ. վարի իբր Ենթակայացումն։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կայումն | կայմունք |
| accusatif | կայումն | կայմունս |
| génitif | կայման | կայմանց |
| locatif | կայման | կայմունս |
| datif | կայման | կայմանց |
| ablatif | կայմանէ | կայմանց |
| instrumental | կայմամբ | կայմամբք |