s.

ԿԱՊՏՈՒԹԻՒՆ ԿԱՊՏՈՒՄՆ, տման. Կապտելն, իլն.

Անբեղմնաւոր կապտութիւն (իբր մերկութիւն)։ Կապտումն զինուց. (Պիտ.։)

Զարշաւանս ասպատակացն, եւ զկապտումն աժխուժին. (Մագ. ՟Լ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կապտումն կապտմունք
accusatif կապտումն կապտմունս
génitif կապտման կապտմանց
locatif կապտման կապտմունս
datif կապտման կապտմանց
ablatif կապտմանէ կապտմանց
instrumental կապտմամբ կապտմամբք