adj. s.

ԿԱՌԱՄԱՐՏ ԿԱՌԱՄԱՐՏԻԿ, տկի, կաց. Իկառաց կամ կառօք մարտնչող. եւ Որ ինչ անկ է կառամարտութեան.

Զկառամարտն եւ զպերճացեալն փարաւոն ասաց ի ծովն կարմիր ընկղմել. (Զքր. կթ.։)

Ամենայն կառքն եւ երիվարքն պակասեն ի միջոյ ասպարիսի մտացս. եւ կառամարտն ամօթով յինքեան նհանջի. (Լմբ. սղ.։)

Ըստ կամաց կառավարին ուղղեալ լինին կառամարտքն. (Խոսրովիկ.։)

Ի տեսարանն ձիընթաց կառամարտկացն։ Ի տեսարան խաղուցն ձիընթացից կառամարտկացն. (Ճ. ՟Ա.։)

Կառամարտիկ ձիոցն հակառակելոյ եւ կռուելոյ ըստ միմեանս. (Ոսկ. փիլիպ.։)

Հանդերձ կառամարտկօքն (խաղիւք) եւ տեսարանօք. (Առ որս. ՟Ա։)