s.

jargon, brogue, cant.

adj. s.

ԿՈՐՃԱԼԵԶՈՒ ԿՈՐՃԱՅ. Որոյ բարբառն է փոքր մի թիւրեալ եւ խանգարեալ, կամ խորթ եւ կորդ. որպիսի էր բնակչացն յաշխարհին կորճէից ի հայս, որ կոչին գորդայք, կորդուք, կորդուացիք, սահմանակիցք մարաց. յորմէ եւ այժմու բնակիչք այլազգիք քիւրտ կոչին, եւ աշխարտն քիւրտիստան.

Գորդա կոչէ զկորճալեզուն. Զոր ի յունին դորացի անուանեն լեզու (որպէս խոտորեալ ի բուն ելլադականէն ատտիկեցւոց). (Երզն. քեր.։)

Զքոյ լեզուիդ դլտելն բաւանդակ զբառսն (կամ զբարսն) զեզերականս, որպէս զկորճայ եւ զտայեցին եւ զխութայինն. (Երզն. քեր.։)

Գալիլեայ լեզուն մի է ասեն, եւ կորճայ, եւ կարի շինական. եւ զիա՛րդ լսեմք մեք յիւրաքանչիւր բարբառս՝ յորում ծնեալք եմք. (Տօնակ.։)