antagonistic;
champion;
ally.
συμμύξας congrediens. Որ կռուի ընդ այլում. իբր ոսոխ. ախոյան. հակառակորդ.
Յաղթէ յաղթութիւն. ո՛չ որ բառնայ ի միջոյ զկռուակիցն, այլ որ զանձն ապրեցուցանէ. (Եւագր. ՟Լ՟Դ։)
Յորժամ տեսանէ կատարեալն հասակաւ եւ ուժով զմանուկ տհաս իւր ախոյեան գնացեալ, ասէ. վա՛չ քեզ՝ վա՛չ զիմ կռուակիցս։ Կռուակից յարեաւ անմարմինն մարմնաւորացս. (Լմբ. սղ.։)
Որպէս առ աբրահամաւն եկեր, եւ ընդ յակոբայ կռուակից եղեւ. այսինքն գօտեմարտեցաւ. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Արշաւեն եւ կռուակից լինին. (Լմբ. առակ.։)
ԿՌՈՒԱԿԻՑ. σύμμαχος belli socius. Մարտակից, նիզակակից.
Մեմնոն եւ ամազոնք պռիամայ կռուակից եղեն. (Եւս. քր. ՟Բ։)