s.

contradiction;
antilogy, antiphrasis.

s.

ἁντιλογία contradictio, altercatio ἑναντίωμα repugnantia. Դիմախօսութիւն. բանակռուութիւն. վիճ. կագ.

Հակառակաբանութիւն զանձնիշխանութիւն եւ զանհնազանդութիւն ցուցանէ։ Հակառակաբանութիւն յարուցանէ զամենայն չարիս. (Բրս. հց.։)

Ի շատախօսութիւնս եւ ի հակառակաբանութիւնս. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Դ։ Շ. ընդհ.։)

Եւ Ընդդիմութիւն կամ դժուարութիւն՝ որ փակի ի բանս. կամ Հակասութիւն.

Եւ ոչ եթէ այս միայն թու հակառակաբանութիւն, բայց է եւ այլ որ ո՛չ է նուազ քան զայս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 39։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հակառակաբանութիւն հակառակաբանութիւնք
accusatif հակառակաբանութիւն հակառակաբանութիւնս
génitif հակառակաբանութեան հակառակաբանութեանց
locatif հակառակաբանութեան հակառակաբանութիւնս
datif հակառակաբանութեան հակառակաբանութեանց
ablatif հակառակաբանութենէ հակառակաբանութեանց
instrumental հակառակաբանութեամբ հակառակաբանութեամբք