s.

decline, inclination, proneness, tendency, propensity, disposition;
idiopathy.

s.

ῤοπή, ἁντιροπία propensio, praeponderatio. Հակամիտելն. բերումն. յօժարութիւն.

Որ ի մեղսն է հակամիտութիւն։ Առ չարն հակամիտութիւն. (Յճխ. ՟Թ. ՟Ժ՟Է։)

Ի բարձունս զհակամիտութիւն բնութեանն ունի. (Նիւս. երգ.։)

Ի հակամիտութիւն հակառակացն բերեալ. (Յհ. կթ.։)

Ինքնագործ հակամիտութեանց. (Նար. ՟Խ՟Դ։)

Կարող է ցանկական մասն հոգւոյս մերոյ յերկոսին դառնալ հակամիտութեամբ. (Խոսրովիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հակամիտութիւն հակամիտութիւնք
accusatif հակամիտութիւն հակամիտութիւնս
génitif հակամիտութեան հակամիտութեանց
locatif հակամիտութեան հակամիտութիւնս
datif հակամիտութեան հակամիտութեանց
ablatif հակամիտութենէ հակամիտութեանց
instrumental հակամիտութեամբ հակամիտութեամբք