adj.

spread, diffused, propagated throughout;
— ծաւալիլ, to be -.

adj.

ՀԱՄԱՍՓԻՌ ՀԱՄԱՍՓԻՒՌ. Համայն սփռեալ ընդ ամենայն կողմն. համածաւալ, համատարած.

Լոյսն ի սկզբանցն համասփիռ եւ համատարած։ Լոյսն համատարած եւ համասփիռ (քրիստոս) լուսաւորեաց զամենայն մարդ. (Զքր. կթ.։)

Ի համասփիռ լուսոյն զրկէ. (Լմբ. պտրգ.։)

Որ ասացեր լինել լոյս, եւ եղեւ լոյս համասփիւռ. (Ճշ. բրս.։)

Սա ստեղծական լոյս համասփիռ՝ անմարմնական. (Երզն. ոտ. երկն.։)

Համասփիռ ամենատարած եւ աշխարհալիր տանն տեսակաւ. (Նար. ՟Լ՟Գ։)

Որք ընդ տիեզերս համասփիւռ քաղցրաձայնութեամբ երգէին (հրեղէն լեզուօք). (Գանձ.։)

adv.

Կամ մ. Սփռելով. ծաւալմամբ. տարածաբար. ցրիւ.

Ընդ շունչս եւ ընդ մարմինս համասփիռ տարածեսցի. (Նար. ՟Ձ՟Դ։)

Աղջամուղջ անգիտութեան, որ համասփիռ ծաւալեալ ունէր զերկիր. (Սկեւռ. յար.։)

Ուր համասփիւռ գրեալ էր, ի մի ժողովեցաք. (Դամասկ.։)

adj. s.

ՀԱՄԱՍՓԻՒՌ, ի. ա.գ. Անուն ծաղկի.

Համասփիւռ ծաղիկ։ Այս է մեկնութիւն դիոնեսիոսի իմաստասիրի, որ ականատես եղեւ համասփիւռ ծաղկին. (Բժշկարան. (երկար առասպելք վասն ամենածաւալ ներգործութեանց անգիւտ ծաղկանս։))