cf. Համապատիւ.
cf. ՀԱՄԱՊԱՏԻՒ. ὀμότιμος.
Մարդոյ դէմք հասարակապատիւ է ընդ բնութեանն։ Հասարակապատիւ ոք դիմեսցի. (Բրս. հց.։)
Յետ յիշեցուցանելոյ զհասարակապատիւ պատուոյն եղբարց. յն. զհաւասարապատուութենէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 19։)
Ցուցանէ հասարակապատիւ սոցա, եւ յաւէտ եւս գովելիս. (Լծ. ածաբ.։)
Ի մէջ հասարակապատիւ մարդկան։ Ի հասարակապատիւ գործոյն. (Լմբ. առակ. եւ Լմբ. սղ.։)
Ի ձեռն պարզ բանի հասարակապատիւ ամենեցուն պատմելով. (ՃՃ.։)