adj.

very firm, very solid;

adv.

firmly, surely.

adj.

βεβαιότερος, -ον firmior, -ius. Առաւել հաստատ. սերտագոյն, պնդագոյն. եւ Հաւատագոյն. ստուգագոյն.

Ունիմք հաստատագոյն զբանն մարգարէական. (՟Բ. Պետ. ՟Ա. 19։)

Օրէնս իմն հաստատագոյն թողլով. (Պիտ.։)

Ամուր անառիկ եւ հաստատագոյն կացուցանեն զմեզ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)

Ի վերայ հաստատագոյն հիման դնել զգուշութեամբ։ Առաջին այս հաստատագոյն լուծումն. (Իգն.։)

Առ ի հաստատագոյն առնել զոր ասաց նոցա. (Նանայ.։)

adv.

ՀԱՍՏԱՏԱԳՈՅՆ. մ. παγιώτερον solidius. Հաստա՛տ. հաստատութեամբ, սերտագոյնս. եւ ճշմարտագոյնս. հաւաստագոյնս.

Ունիմք զայս հաստատագոյն յաւանդութենէ սրբոց հարց. (Խոսր.։)

Հաստատագոյն ի բազմացն վկայութենէ հաւատարմասցի. (Բրս. հց.։)

Հաստատագոյն յօրինել, կամ ցուցանել, կամ խօսել, կամ ստուգել. (Արծր.։ Իգն.։ Սարգ.։ Բրսղ. մրկ.։)

Հաստատագոյն պատմէ քան զայլսն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 31։)

Հաստատագոյնս գիտասջիք. (Ածաբ. յայտն.։)