Հարճ, ից

s.

παλλακή, παράκοιτος concubina. վր. խարճա . Երկրորդական կին՝ առ եբրայեցիս, կամ առ հեթանոսս. Տե՛ս (Ծն. ՟Ի՟Բ. 24։ Դտ. ՟Ժ՟Թ. 29։ ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 16։ ՟Ա. Մնաց. ՟Ա. 2. եւ այլն։)

Զաղախինն ետ, եւ հարճ կացոյց. (Փիլ. լին.։)

Աբիմելէք հարճոյ որդի. (Նախ. դտ.։)

Բազումք ի նոցանէ ի հարճից էին ծնեալ. (Շ. մտթ.։)