s.

son of a -.

s.

իբր filius concubinae եւ իբր νόθος nothus, spurius, peregrinus. Որդի հարճի, կամ զաւակ ծնեալ ի հարճէ. եւ Աղջկորդի.

Ամաղէկ հարճորդի է եղիփազու որդւոյ իսաւայ։ Ամաղեկայ հարճորդւոյն եսաւայ։ Ամաղեկացիք թոռունք եւ հարճորդիք նորուն (եսաւայ). (Մծբ. ՟Գ։ Վրդն. ել.։ Շ. բարձր.։)

Աբրահամ հարճորդեացն պարգեւեաց զանցաւոր բարիս. (Ոսկիփոր.։)

Զհարճորդիս արհամարհեն հարք. (Ոսկ. եբր.։)

Դարեհ հարճորդի. (Եւս. քր.։)