adj.

more faithful;

adv.

more faithfully.

adj.

Առաւել կամ յոյժ հաւատարիմ. մտերիմ (անձն). եւ Կարի հաւատալի (ինչ), ստուգագոյն (բան).

Առաւել հաւատարմագոյն ցուցանէր նմա զինքն։ Ջատագով եւ հաւատարմագոյն դիցն պաշտամանց. (Փարպ.։ Ճ. ՟Ա.։)

Գործք հաւատարմագոյն են առ հաւատս քան զբանսն։ Այլ ուստեք հաւատարմագոյնս արարից զբանս. (Նանայ.։)

Հաւատարմագոյն ե՛ւս լիցի քեզ երկրորդ ահաւոր գալուստն նորա. (Եղիշ. ՟Ա։)

Իսկ (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 41.)

Բորբոքիլ ի փափաքն, եւ հաւատարմագոյն լինել առ այն՝ որ լինելոցն էր. իմա՛ դիւրաւ հաւատացօղ, դիւրահաւան։

adv.

Հաւաստեաւ յոյժ. հաստատագոյնս. իբր աներկբայ.

Կամի դարձեալ դօրինակաց ե՛ւս առաւել հաւատարմագոյն զիսն ցուցանել. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)

Ապա առակաւ ե՛ւս հաւատարմագոյնս դնէ զնոյն. (Իգն.։)