adv.

πιστῶς fideliter. որ եւ ՀԱՒԱՏԱՐՄԱԲԱՐ. Հաւատարմութեամբ. մտերիմ սիրով. եւ Ստուգութեամբ. ճշմարտիւ. հաւաստեաւ.

Հաւատարմապէս ծառայել, կամ զգուշանալ, կամ դատել. (Փարպ.։ Վրք. հց. ձ։ Լմբ. սղ.։)

Ասացաւ մեզ հաւատարմապէս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

Ծանեաւ հաւատարմապէս։ Ի վերայ նորա է բանք երգոյս հաւատարմապէս. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)

Իսկ (Շ. ՟ա. պետ. ՟Ծ՟Ե.)

Որք ոչ հաւատարմապէս տեսին զիջեալն ի սանդարամետս. իմա՛, ոչ հաւատացեալ գոլով։