s.

equivocalness, equivocation.

s.

ὀμωνυμία nominis communitas, aequivocatio. Անուանակցութիւն. նոյն անուն կամ ձայն յաննմանից.

Դաւիթ, որ եւ մարգարէ եւ արքայ. սորին հոմանունութեամբ պատուելոյն դաւթի մեծի փիլիսոփայի։ Սխալեալ ոմանք ի հոմանունութիւն անուանն՝ զյուդայն յուդաս յակոբեան կոչեցին. (Երզն. քեր. եւ Երզն. մտթ.։)

Հոմանունութիւն մա՛յր է մոլորութեան եւ երկբայութեան։ Լինին խորթք շարագրածութիւնք, եւ վասն հոմանունութեան շարագրածաց, եւ վասն հոմանունութեան շարագրողաց. (Անյաղթ պորփ.։)

Արարչական բնութիւնն, ընդ որում ոչ այլ ոք ի գոյոց լծակցի հոմանունութեամբ. (Խոսրովիկ.։)

Ամենայնքս է՛ անուանին, եւ ոչ ոք կարէ գիտել եւ սահմանել վասն հոմանունութեանն. (Լծ. սահմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հոմանունութիւն հոմանունութիւնք
accusatif հոմանունութիւն հոմանունութիւնս
génitif հոմանունութեան հոմանունութեանց
locatif հոմանունութեան հոմանունութիւնս
datif հոմանունութեան հոմանունութեանց
ablatif հոմանունութենէ հոմանունութեանց
instrumental հոմանունութեամբ հոմանունութեամբք