to tend, to pasture, to feed one's flocks;
to have the cure of souls;
to lead, to conduct, to guide;
մահ —եսցէ զնոսա, death will pasture on them.
(տր. եւ հյց. խնդրով) ποιμαίνω pasco. Առնել զգործ հովուի կամ հովուութեան. արածել զխաշինս. տածել. դարմանել. եւ Առաջնորդել. չօպանութիւն ընել, արծել.
Ի հովուել նորա խաշանցն լաբանու։ Դու հովուեսցես ժողովրդեան իմոյ իսրայէլի։ Ես հովուէի քեզ յանապատի։ Հովուեցից խաշինն կոտորելոյ։ Որ հովուեսդ իսրայէլի.եւ այլն։
Հովուել զժողովուրդ իմ։ Տէր հովուեսցէ զիս։ Հովուեսցես զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ։ Հովուեսցեն զասորեստանեայն սրով. եւ այլն։
Իսկ (Սղ. ՟Խ՟Ը. 14.)
Մահ հովուեսցէ զնոսա. յայլ լեզուս նշանակէ անխտիր, արածել, եւ ճարակիլ.
Բնակեա՛ յերկրի, եւ հովուեսցիս ի մեծութեան նորա. (Սղ. ՟Լ՟Զ. 3։)
Հովուելն տածելոյ եւ նախախնամելոյ է նշանակ. (Լմբ. սղ.։)