s.

pastorate, pastorship;

fig.

pastoral care, cure of soils.

s.

(գրի վրիպակաւ եւ Հովութիւն) որ եւ ՀՈՎՈՒԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. Հովիւ գոլն. գործ եւ պաշտօն հովուի. առաջնորդութիւն.

Գործի հովուութեան (յն. հովուական՝) հովուի տգիտի. (Զաք. ՟Ժ՟Ա. 15։)

Բուն իսկ նախնեաց մերոց հովուութիւնն (յն. հովուելն) հայրենի էր. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Զիրս հովուութեան ուսանէին յառաջ. (Մծբ. ՟Ժ։)

Պա՛րտ է կոչել զնա դաւիթ, եւ լնուլ նովաւ հովուութեանն (կամ հովութեանն) դաւթի. (Եփր. աւետար.։)

Զցուպ հովուութեան իւրոյ. (Ճ. ՟Բ.։)

Առանց անցանելոյ ունի զհովուութիւն եւ զքահանայութիւն. (Խոսր.։)

Ձայն բարի հովուութեան նորին ի յողջոյն ինձ կենաց քաղցր լուիցի. (Նար. ՟Ձ՟Բ։)

Ի մարմնական հովուութեան գործոց աստի զհոգեւորն խնդրէ ի նոցանէ զգործ հովուութեան. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հովուութիւն հովուութիւնք
accusatif հովուութիւն հովուութիւնս
génitif հովուութեան հովուութեանց
locatif հովուութեան հովուութիւնս
datif հովուութեան հովուութեանց
ablatif հովուութենէ հովուութեանց
instrumental հովուութեամբ հովուութեամբք