s.

πρόσταγμα mandatum եւ այլն. Հրաման տալն. հրաման. պատուիրան. կարգաւորութիւն. եւ թոյլտուութիւն.

Կալ ըստ աստուածային հրամանատուութեան ի հնազանդութիւն թագաւորացն։ Յաստուածային հրամանատուութենէն թռչնոյ՝ ժամ էր այնուհետեւ հաւուն խօսելոյ. (Փարպ.։)

Յաստուածուստ հրամանատուութեանցն սպասահարկեալ. (Անան. եկեղ։)

Նախ քան զժամանակ հրամանատուութեանն աստուծոյ (այսինքն թոյլ տալոյն). (Շ. թղթ.։)

ՀՐԱՄԱՆԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ. χρηματισμός . Պատգամատուութիւն.

Ապողոն դիւթելով զհրամանատուութիւն առնէր. (Նոննոս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հրամանատուութիւն հրամանատուութիւնք
accusatif հրամանատուութիւն հրամանատուութիւնս
génitif հրամանատուութեան հրամանատուութեանց
locatif հրամանատուութեան հրամանատուութիւնս
datif հրամանատուութեան հրամանատուութեանց
ablatif հրամանատուութենէ հրամանատուութեանց
instrumental հրամանատուութեամբ հրամանատուութեամբք