adj.

fire-breathing;
vomiting fire, volcanic;
furious, raging, ardent.

adj.

πυρπνόος ignem spirans. Որ հուր շնչէ՝ իրօք կամ նմանութեամբ.

Գազանս անծանօթս կամ հրաշունչս։ Հրաշունչ բարկութիւնն. (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 19։ ՟Գ. Մակ. ՟Զ. 24։)

Որ ի գերեզմանի եդաւ որպէս մեռեալ, հրաշունչ երեւէին սպասաւորք նորա։ Որ յաստուածային լուսոյն ծածկեն զերեսս իւրեանց սրոբէք հրաշունչ թեւօք։ Հրաշունչ եւ բոցակերպ պատութիւնքն. (ՃՃ.։)

Զմակավազեանն հրաշունչ մօրուեղ. (Մագ. ՟Խ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հրաշունչ հրաշունչք
accusatif հրաշունչ հրաշունչս
génitif հրաշնչոյ հրաշնչոց
locatif հրաշունչ հրաշունչս
datif հրաշնչոյ հրաշնչոց
ablatif հրաշնչոյ հրաշնչոց
instrumental հրաշնչով հրաշնչովք