Հօտերէց, րիցու

s.

ἁγελάρχης, ἁγελάρχος armenti praefectus, gregarius. Հօտապետ. տէր փարախի.

Վասն ողջ պահելոյ եւ անվնասս զհօտերէցսն։ Վիճէին ընդ հովուապետսն եւ ընդ հօտերէցսն խաշանց. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. իմաստն.։)

Որով հովուէն հօտերէց. (Սարկ. քհ.։)