adj.

begetting a prophet;
born of a prophetess.

adj.

Ծնօղ կամ մայր մարգարէի. (եղիսաբէթ, աննա, եւ այլն)

Ես՝ աստուածածին, եւ նա՝ մարգարէածին. պարտ էր նախ մարգարէածնին՝ հանդիպիլ յառաջագոյն աստուածածնին. (Ճ. ՟Գ.։)

Մարգարէածին ամուլն՝ օրինակ կուսին աստուածածնի. (Լծ. կոչ.։ եւ Տօնակ.։)

Եւ Ծնեալն ի մարգարէէ, կամ ի մարգարէուհւոյ. (սամուէլ, եւ այլն)

Իբր զեփրեմեան լերին հոգիընկալ հզօր դիտապետն, մարգարէածին տեսանօղ. (Նար. խչ.։)