s.

ՄԱՐԳՃԱԽԻՆ ՄԱՐԳՃԱԿ. Մարգ ճախին կամ ճակ, այսինքն ճախնային. խոնաւուտ եւ ջրարբի վայր մարգագետնոյ.

Մնացին անդէն, եւ այլ զօրն ի մարգճախնին (տպ. ի մարգճախին) առ աղբերն անտառին. (Զենոբ.։)

Խորհեցաւ հանգչել ի մարգճակի պրաստին։ Վիշապն ելանէ եւ շրջի ի մարգճակիդ. (Ճ. ՟Բ.։)

Պատեալ մաքուր կտաւօք՝ թաղեցին ի մարգճակին. (Հ. յուլ. ՟Ի՟Ը.։)