adj.

married only once;

s.

monogamist.

adj.

որպէս ռմկ. միակնիկ, կամ միակին. միոյ կնոջ այր լեալ. միանգամ եւեթ ամուսնացեալ. μονόγαμος unico matrimonio contentus.

Որք միակնիք իցեն, զերկկանայսն մի՛ բամբասեալ խոտիցեն. (Կոչ. ՟Դ։ (հին տպ. միակնիք։))

ՄԻԱԿՆԻ. որպէս Միականի. միաչէն.

Միակնի ոք թէ հանէր զակն այլոց զմի, հանցի եւ նորայն. իբր զմիակնոյն եւ զամենայն լոյսն բառնայ, զի՞նչ պարտ էր առնել. զնորա զամենայն լո՞յսն առնուլ. (Վրդն. ել.։)