Միայնակեր

adj.

μονοφάγος, μονόσιτος solus et sine conviva comedens, neminem ad coenam invitato. Առանձինն կերօղ. որ չունի զսեղանակից. մակդիր գազանաց, եւ ագահաց.

Շունս եւ խոզս եւ գազանս միայնակերս. (Մանդ. ՟Ե։)