to murmur, to grumble, to mutter, to growl;
— ընդ միմեանս, to fall one upon another furiously or ferociously, tooth and nail, to be cruelly and obstinately bent against one another, to be mutually enraged;
միմռեալ ալիք, angry billows, surging waves.
ՄՌՄՌԱՄ ՄՌՄՌԵՄ. βρενθύομαι, ψιθυρίζω murmuro, murmurillo ἑμβριμάομαι fremo, rugio. որ եւ ՄՐՄՌԱԼ, ՄՐՄՌԵԼ. (լտ. մու՛ռմուռօ. թ. մըռըլտամաք ). Մռնչել. գազանաբար կամ սպառնալեօք ձայն հանել. շչել. շշնջել. շնչել.
Իբրեւ մռմռալովն (կամ մռմռելով) եւ մռնչելով հարցանէին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 11։)
Հեծէին մռմռային մռնչէին ի նմանութիւն կորեանց առիւծուց. (Կանոն.։)
Մռմռայր վայրագն տիրել տիեզերաց. (Սամ. երէց.։)
Պարանոցիդ վերայ շողան (սուսերք), ըմպել զարիւնըդ մըռմըռան (կամ մըրմըռան)։ Հողմով հանդերձ սաստիւ հնչեն (գետք հրեղէնք), եւ միգախառըն մռըմըռին (կամ մըրմըռին). (Շ. եդես.։ Յիսուս որդի.։)
Փարիսեցի ուսմամբն մռմռէր. (Երզն. մտթ.։)
Իբրեւ զգազան մռմռեալ (կամ մրմռեալ). (ՃՃ.։)