s.

ՄՌՆՉԻՒՆ ՄՌՆՉՈՒՄՆ. ὡρύωμα, βρυγμός, ἑμβρίμημα, μύκημα, μύκησις rugitus, fremitus, mugitus, sonus Մռնչելն. գոչիւն զայրագին. մնչիւն կամ հեծութիւն. շչիւն. ձայն ահեղ. մռըլտոց.

Ի մռնչիւն լալոյ. (՟Գ. Մակ. ՟Դ. 7։)

Լսել զմնչիւն խոցելոցն, զմռնչ բեկելոցն. (Եղիշ. ՟Զ։)

Ձայնք ողբոց, հեծութիւն սրտի, եւ մռնչումն մտաց. (Սարգ. յուդ. ՟Ա. եւ Սարգ. յկ. ՟Ժ։)

Այլ եւս բազումս առանց շարժման լինին մռընչմունք երկրի, յորժամ հողմն (ներքին) շարժելոյ ոչ իցէ բաւական. (Արիստ. աշխ.։)