s.

ՄՐՋԻՄՆ ՄՐՋԻՒՆ. μύρμηξ formica. ռմկ. մրջուն. (պ. մուր, մուրջէ, մուրխանէ. յն. մի՛րմիքս. լտ. ֆօ՛րմիգա ). Միջատ փոքրիկ՝ սեաւ, արագաքայլ, գործասէր անխոնջ՝ խմբովին.

Մրջիմն, եւ աղաւնին։ Աղաւնին տերեւ ետ մրջմանն, որ ոչ խեղդէր ի ջուրն։ Եւ մրջիմն եհար զերանս որսորդին, յորմէ զերծաւ աղաւնին. (Ոսկիփոր.։)

Ե՛րթ առ մրջիւնն ո՛վ վատ։ Մրջիւն՝ որոյ ոչ գոյ զօրութիւն, եւ պատրաստէ ամարայնոյ զկերակուր իւր. (Առակ. ՟Զ. 6։ լ. 25։)

Եւ ո՛չ մրջիւն նախահոգական ոք կալցի։ Ի մրջմունս կամ ի լուս. (Փիլ.։)

Եւ մրջեան յամարայնոյն պատրաստելոյ զկերակուր, եւ ընդ երկուս զհատս կարելոյ, զի մի՛ բուսանիցի. (Եզնիկ.։)

Գորտք եւ մրջմունք. (Եղիշ. ՟Բ։)

Մրջեանց բազմութիւն. (Ճ. ՟Գ.։)

Նմանեսցո՛ւք գոնէ մրջեանն. (Վեցօր. ՟Թ։)

Բազմութիւն մրջմանց. (Վրք. հց. ՟Ը։)

Որպէս զմրմունջս գետնագնացս։ Ի մրջենէ առնուցումք օրինակ։ Երկանն երագէ քան զընթացս մրջեանն. (Շիր.։)

Ի բազում ոսկի՞դ հպարտանաս. հնդիկ մրջիւնն ոսկի լերունս է կուտեալ։ Լինի ի հնդիկս մրջմունք մեծամեծք։ Ուր ոսկին է ազնիւն, որ բուսմամբ է, զոր պահեն մրջմունք մեծամեծք. (Ոսկ. փիլիպ.։ Խոր. աշխարհ.։ Վրդն. ծն.։)