adj. s.

ἁρχέτυπος, -ον, πρωτότυπος, -ον, πρότυπον originalis, -le, pricipalis, -le;
exemplum, archetypus, primaevus եւ այլն։ Սկզբնատիպ. նախանկար. նախագաղափար. նախկին օրինակ. բուն օրինակը.

Առ նախատիպ ինչ տեսակ անխոտոր հայի գրօղն. որպէս զի ստեղծցէ զճշմարտութիւն ի նմանութեան նախատպին պատկերի։ Ի նախատպացն պատկերաց։ Նախատպի գծագրին. (Դիոն.։)

Ի նախատպէն, եւ ի պատկերէն։ Համբերողացն նախատիպ՝ մեծն Յովբ.։ Ըստ նախատպին կերպարանեալ. (Յհ. իմ.։)

Ոչ պատկեր առանց նախատպի։ Յարացոյց ունել (կամ լինել) ասի նախատիպն, ըստ որում պատկերն եղեւ. (Շ. թղթ.։ Սահմ. ՟Ժ։)

Յամենայն երկրէ եպիսկոպոսունք իբրեւ զնախատիպ պատկեր տեսանէին զսրբութիւն նորա. (Ոսկ. մելիտ.։)

(Ծով յետ մրրկաց) յիւր դառնայ նախատիպն բնականագոյն. (Մագ. ՟Խ։)

Հայեսցու՛ք ի նախատիպն Յովսէփ։ Զկուզ եւ զմուկն (դրօշեալ) պաշտեցին, զորոց նախատիպ կենդանիսն որսային ի կորուստ. (Լմբ. ժղ. եւ Լմբ. իմ.։)

Կամ իբր πρωτοτύπως primario loco. Որպէս նախատիպ. գլխաւորաբար.

Զայս հրաշափառապէս եւ նախատիպ՝ առ քահանայս առնուլ յարմարագոյն է. (Բրս. հց.։)