adj.

ՆԵՐՏՐԱՄԱԴՐԱԿԱՆ ՆԵՐՏՐԱՄԱԴՐԵԱԼ. ἑνδιάθετος internum (verbum, ut ratio). Ի ներքս անդ տրամադրեալ, բնաւորեալ, ներքին (բան՝ ծնունդ մտաց).

Ի ներքոյ ներտրամադրական բան, եւ արտաքոյ արտաբերական. (Դամասկ.։)

Ներտրամադրական բանն աներեւոյթ ի մեզ եւ անմարմին. ի վերայ քարտի աներեւոյթն երեւի. եւ է մի՝ ներտրամադրականին եւ յառաջաբերականին. (Քեր. քերթ.։)

Եւ է ներտրամադրեալ բանն՝ շարժումն անձին, որ ի խորհեցողականին եղեալ առանց իրիք արտաձայնութեան. (Պիտառ.։)

Զներտրամադրեալ բնութիւն բանիս հոգւով քո խառնեա՛. զարտաբերեալս յօգուտ լսողաց շնորհօք քո ներկեա՛. (Մխ. աղօթ.։)

Զներտրամադրեալ անձինն կիրս ծարաւոյ. (Անան. եկեղ։)