մ. նխ. ա.

ՆՄԱՆՈՒՆԱԿ ՆՄԱՆՑՕՐԷՆ ՆՄԱՆՕՐԷՆ. Նմանապէս. նոյնպէս. նմանակի. նոյնպիսի.

Որպէս յարդարընկալ կամացն ինքնատիրութեամբ արտազանցեաց (Ադամ), նմանունակ եւ մահընկալ, պատուհասիւ՝ բնականաւն զարհուրեցաւ երկիւղիւ. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Դէմ եւ անձն եւ երեսք, եւ որ այլ ինչ նմանունակ. (Խոսրովիկ.։)

Յերանգաներկութենէ, եւ յիւղեփեցութենէ, եւ ի նմանցօրէն հանճարոյ. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Ոչ եւս ստուգել ճշմարտապէսն նմանօրէն, եւ այլն. (Փիլ. իմաստն.։)

Կարիցէ նմանօրէն սրբել եւ կենսացուցանել. (Լմբ. հանգ.։)

Եւ ոչ նմանօրէն սմա զծոմականսն դատարկացուցանել եւ փափկացուցանել զաւուրս. (Յհ. իմ. ատ.։)

Սերմանել ի մեզ (տեառն) զբանն հաւատոյ, եւ նմանօրէն կրօնիցն խաչակցութեան. (Յհ. իմ. եկեղ.։)