Շահասիրեմ

ն. հ.

ՇԱՀԱՍԻՐԵՄ կամ ՇԱՀԱՍԻՐԻՄ. Շահասէր լինել. ագահել.

Որ ուխտէն աստուծոյ եւ եկեղեցւոյ՝ տուր աղքատաց, եւ շահասիրեալ՝ ստէ. (Կանոն.։)

Են ոմանք՝ որ խիստ սակաւ կտրեն ի յօտելն, զի շահասիրին ի բերն. բայց միջակն լաւ է, որ զտունկն եւ զբերն շահի. (Վստկ. ՟Կ՟Ա։)