hy    |   fr

Շթքեմ, եցի

va.

cf. Շքթեմ.

ՇԹՔԵԼ cf. ՇՔԹԵԼ.

Սակաւիկ մի զգլուխն խոնարհեցուցեալ ի ցանկալի ի վտակս ջուրցն անուշութեան՝՝ ծայրիւք մատանց ձեռինն՝ ներքոյ ի վեր շթքելով լեզուօք իբրեւ զշունս լակեն. (Եղիշ. դտ.։)