adj.

cf. Որսական;

s.

—ն, the chase, the hunting art.

adj.

Սեպհական որսորդաց եւ որսորդութեան. որսական. որսող. իսկ ՈՐՍՈՐԴԱԿԱՆՆ՝ է Արհեստ որսորդութեան.

Նեբրովթ՝ եթէովպացի թարգմանի, իսկ արուեստն՝ որսորդական։ Որսորդականն ո՛րչափ օտարացեալ է ի բանական բնութենէ. (Փիլ. լին. ՟Բ. 82։)

Հայկ քամահէ զորսորդականն քամայ. (Արծր. ՟Ա. 2։)

Որսորդականս իրի ախորժակ։ Հանդէս որսորդական գործոյն. (Պիտ.։)

Որսորդական հնարք չարին. (Սարկ. քհ.։)

Եւ ի թռչունս՝ զարծիւ եւ զայլս որսորդական։ Բայց որ զուռկան գործոյն ունին որսորդական. (Երզն. ոտ. երկն.։)