adj.

in a direct line, direct, straight, vertical, perpendicular, upright.

adj. adv.

εὑθυτείνων recte extendens εὑθυτενής, εὑθύτονος in directum tendens, extensus εὑθείος rectus, directus. Ուղիղ ձգօղ, եւ ձգեալ.

Ուղղաձիգք, եւ հանդարտաքայլք։ Լարեա՛ ուղղեա՛. քանզի ոչ ոք ուղղաձիգ կարաց ի մարգարէիցն լինել. (Նար. առաք.։ Մագ. ՟Ե։)

Առ յոյժ ուղղաձիգ բարձրութեանցն (ծառոց)։ Ուղղաձիգ համբարձմամբ մտանէին ի ցամաքէս ի համատարածն ջուրս։ Ընդ ուղղաձիգ մուտս փողոցացն ի նմանէ ի քաղաքն մտանէին. (Պիտ.։)

Բազում նիւթովք (յոստայնանկութեան), ոմամբք ուղղաձիգ ի վեր պարզեցելովք. (Նիւս. երգ.։)

Սարդ, է՛ որ ուղղաձիգս, եւ է՛ որ կողմնաւոր պրկեալս՝ կարի քաջ ի դէպ զթելսն ոստայնագործէ. (Փիլ. լիւս.։)

Մեղու աշխատի՝ առնելով ի մաղսն զվեցանկիւնսն, եւ զընդդիմադրեալ բջիջսն անկանելով, եւ զուղղաձիգսն յանկիւնսն որոշելով. (Ածաբ. նոր կիր.։)