adj.

orthogonal, rightangled, rectangular.

adj. s.

ՈՒՂՂԱՆԿԻՒՆ ՈՒՂՂԱՆԿԻՒՆԻ. ὁρθόγωνος, -ον rectangulus, -um ὁρθογώνιος, -ον rectangularis, -re. Որոյ անկիւնն է ուղիղ. ձեւ երկրաչափական՝ կազմեալ ուղիղ անկեամբք.

(Եռանկիւն) ուղղանկիւն ա՛յն (է), որ ուղիղ ունի զանկիւնսն. (Եւկղիդ.։)

Ասէ եւրիպիդէս, եթէ ինձ պատուեալ լիցի ութերեակ. որ եւ քուեայ առաջին զսա անուանէ յաղագս ուղղանկեանցն. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.) իմա՛ ուղիղ անկեանց, կամ նման գոլոյ ուղղանկիւն ձեւոց։

Չորեքանկիւնի ձեւդ ամենայն ուրեք եդեալ՝ հաստատութեամբ ունի, ուղղանդիւնիս կատարելով։ Բաղկացաւ յուղղանկիւնոյ. քանզի ուղղանդիւնին բաղկացաւ եւ այլն։ Բնականագոյն թիւ՝ յուղղանկիւնոյ եռանկիւնոյն զօրութենէ. (Փիլ.։)

Զուղղանկիւնսն չորեսին առ միմեանս հայեցուցանէ։ Ի հայել ուղղանկիւնեացն առ տրամագիծն վերջին. (Շիր.։)

Քառանկիւնի եւ ուղղանկիւնի յարամանեալ։ Տաճարացն հրաշակերտութիւն յերեւելի ղակոնացի վիմացն ուղղանկեանցն պարածածկեալ. (Մագ. ՟Ժ՟Բ. ՟Ժ՟Գ։)

Թիւք, ուղղանկիւնի. ա, բ, գ, դ, ե, եւ այլն. (Սարկ. տոմ.։)