cf. Մտաթափ;
beside oneself, out of one's mind, having lost all sensation.
Թափեալ յուշոյ. ուշաբարձ. ցնորած. բախած. մտաթափ.
Սուրբ եկեղեցի զխորհրդական ճաշակումն վասն բազում պատճառաց ոչ տայ ուշաթափից. (Մխ. ապար.։)
ՈՒՇԱԹԱՓ ԼԻՆԻՄ. ՈՒՇԱԹԱՓԻՄ. եցայ. Անկանիլ ի մտաց կամ ի զգայութենէ. ցնորիլ. զինքը՝ խելքը կորսնցնել՝ փախցնել, մարիլ.
Ազդումն դիւական անկեալ ի վերայ նորա՝ ուշաթափ անկեալ դնէր. (Արծր. ՟Բ. 4։)
Անկեալ ի խելացն՝ ուշաթափեցաւ. (Տէր Իսրայէլ. մայ. ՟Ի՟Գ.։)