s.

disunion, disagreement, variance.

cf. ԱՆՄԻԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ. διαφωνία.

Եւ ի մէջ եբրայեցւոց բազում ինչ չմիաբանութիւն կրի։ Ի ժամանակագրութեանն կարի իսկ չմիաբանութիւն գտանի ի մէջ երկոցունց կողմանց. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Կարծեալն սակաւուք չմիաբանութիւնն ազատեցուցանէ յամենայն կարծեաց։ Մեղադիր լեալ չմիաբանութեան. (եւ այլն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif չմիաբանութիւն չմիաբանութիւնք
accusatif չմիաբանութիւն չմիաբանութիւնս
génitif չմիաբանութեան չմիաբանութեանց
locatif չմիաբանութեան չմիաբանութիւնս
datif չմիաբանութեան չմիաբանութեանց
ablatif չմիաբանութենէ չմիաբանութեանց
instrumental չմիաբանութեամբ չմիաբանութեամբք