s.

ՊԱՍՔՈՒԹԻՒՆ ՊԱՍՔՈՒՄՆ. Պասուք. պասքիլն.

Երաշտացեալ եւ թարշամեալ պասքութեամբ արբուցմանց խրատու. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Անջուր պասքութեամբ տոչորեալ. (Անան. եկեղ։)

Որ միշտ քեզ բերէ զզովացումն պասքութեան։ Ջուրն զովացուցանէ զծարաւումն պասքութեանն. (Նանայ.։)

Առ ի զգայութիւն պասքութեան ծարաւելոց. (Մծբ. ՟Ա։)

Եթէ ունէիր դու զջուրն կենդանի, նախ զքոյդ պարտ էր զովացուցանել զպասքումնդ. (Նանայ.։)

Լցուցէր զպասքումն ժողովրդեանն. (Մաշտ.։)

Զպասքումն եւ զիղձս ջրոյն, եւ զարբումն. (Խոր. ՟Ա. 17։)

Զերից ամաց պասքումն երկրի զովացուցանէր. (Խոսր.։)

Զպասքումն ժողովրդեանն արբոյց. (Սարկ. լուս.։)

Գետք արբուցանելով զպասքումն ծարաւեաց. (Քերթ. մեղեդի լուս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պասքումն պասքմունք
accusatif պասքումն պասքմունս
génitif պասքման պասքմանց
locatif պասքման պասքմունս
datif պասքման պասքմանց
ablatif պասքմանէ պասքմանց
instrumental պասքմամբ պասքմամբք