adj.

simple-minded, sincere, ingenuous, candid, artless, good-natured;
simple, silly, foolish, imbecile.

adj.

ἀπλοῦς, ἀπλούτερος, ἁκέραιος simplex, simplicior, sincerus. Պարզ մտօք. անկեղծ. միամիտ.

Ամենայն անձն օրհնեալ՝ պարզամիտ է. (Առակ. ՟Ժ՟Ա. 25։)

Մի՛ գայթագղեցուսցեն զոք առ ի պարզամտացն եղբարց. (Աթ. ՟Է։ Ի ներքս ածեալ իմացան առ ի խաբէութիւն պարզամտացն. Առ որս. ՟Գ։)

Պօղոս կամ պօղ պարզամիտն։ Ծերն անմեղ եւ պարզամիտ էր. (Վրք. հց. ստէպ։)

Պարզամիտ ոք էին եւ առանց նենգութեան. (Իգն.։)

Ի պարզամտացն հայեցեալ օգուտս՝ ընկալցին զմեր ջանս վաստակոց. (Նանայ.։)

ՊԱՐԶԱՄԻՏ. Յստակ միտս ունօղ.

Պարզամտացն աւետարանեսցուք զյարութեանն Ճառս. (Նանայ.։)

ՊԱՐԶԱՄԻՏ. ἁπαίδευτος rudis, indoctus, ineruditus. Անգրագէտ. տգէտ. միամիտ. պէօն.

Ըմբռնալ զախմարս զպարզամիտս ի մարդկանէ։ զի մ զպարզամիտս ի ժողովրդոց պատիր բանիւք ձգեսցեն ի կորստեան իւեանց խորխորատ. (Յհ. իմ. պաւլ.։ Շ. ընդհանր.։)

Առ ի պարզամիտ ճնճղկացն կորուստ. (Եփր. աւետար.։)