cf. Պարսկային.
περσικός persicus. Սեպհական ազգին պարսից. պարսկային. որ ասի եւ ՊԱՐՍԻԿ.
Ի պարսկական սովորութենէն անդէն վաղվաղակի ի բաց դարձեալ գարշեցեալ հրաժարեցոյց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Սրտի մտօք կալեալ էր զպարսակական օրէնսն. (Եղիշ. ՟Գ։)
Օտարօքն զիւրսն խրատել կամէր ... եւ նախ ի պարսկական բարբառոյն զայն ինչ՝ զոր ի մարգարէիցն չկամէին ուսանել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։)
Պարսկական զորօք։ զանդիտեալ պարսկական գունդն. (Խոր. ՟Գ. 6. 37։)
Ի պարսկականն հինից. (Նար. ՟Ի՟Է։)
Ուսեալ զչար մոլութիւն յումեմնէ պարսկական բժշկէ. (Մագ. ՟Ա.։)
Հողմ սաստիկ ի մերոցն կուսէ ընդդէմ պարսկականին փչեալ. (Խոր. ՟Գ. 37։)
Ընդ պարսկականս զնոցայն կեղծաւորէր. (Արծր. ՟Ա. 14։)
ՊԱՍԿԱԿԱՆ ՀԱՒ. որ եւ ըստ այլ ձ. ՊԱՐՍԿԱԿԱՆ ՀԱՒ. Կա՛մ է Հնդկահաւ, եգիպտահաւ, եւ կամ Սիրամարգ.
Ո՞ արդեօք ոչ առաւել սքանչասցի ընդ թռչնոց, եթէ զիարդ ի միոյ հատէ անեզական եւ անյարմար պասկական հաւն այն զբազմորակ փետուրս իւր ըստ իւրաքանչիւր մասին բերէ կենդանական. (Մագ. ՟Ծ՟Է։)