adj. s.

peripatetic.

ՊԵՐԻՊԱՏԵՏԻԿԵԱՆ կամ ՊԵՐԻՊԱՏԻԿԵԱՆ. Բառ յն. բէրիբադիդիգօ՛ս. περιπατητικός peripateticus. Այս անուն էր արիստոտելի եւ հետեւողաց կամ դասու աշակերտութեան նորա.

Արիստաբուղոս հրէայ՝ պերիպատետիկեան փիղիսոփոս ճանաչէր. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Պիւթագորեանքն եւ պերիսպատիկեանքն՝ միութիւն եւ խնամակալութիւն ասեն։ Եւ ոչ որպէս պերիպատիկեանքն ասեն եւ այլն. (Եզնիկ.։)