adj.

crowned with another;

s.

sharer in the crown, in empire.

adj.

Կցորդ պսակի. ունօղ զնոյն պսակ.

Ընդ ստեփանոսի լինիք պսակակից. (Եղիշ. ՟Ը։)

Առաքելոցն խորանակից լինել եւ պսակակից. (Սարգ. ՟բ. յհ. ՟Ա։)

Տօնասիրութիւն տօնասիրաց պսակակից առնէ սրբոց զտօնօղս իւրեանց. (Երզն. լս.։)