cf. Պտսկեմ.
ՊՏՍԳԵՄ ՊՏՍԿԵՄ. Խայտալով ոստոստել մատաղ անասնոց, եւ գրկընկալ տղայոց. վեր վեր ընկնիլ.
Բազում անգամ յանասնոցն զամուլսն ի սանձահարելն՝ պտսգեն մոլեգնաբար մատաղական խրոխտութեամբն. (Գեննանդ.։)
Մագլցէր զերեսս դատաւորին, որպէս եւ սովորութիւն է տղայոց՝ այսպիսի անակնածութեամբ պտըսկել։ Մինչեւ ի ստնդիայ տղայսն՝ որք ի գիրկս մարցն պտըսկէին, ասելով թերակատար եւ թոթովախօս լեզուով. (Հ. յուլ. ՟Ժ՟Է.։ եւ Հ. փետր. ՟Դ.։)
Սուրբքն՝ յերկայնամտելն աստծոյ՝ քնքշան, տղայաբար պտսկեն. (Վրդն. սղ.։)