deaconship, deaconry;
service, ministry.
διακονία diaconatus, ministerium. Աստիճան՝ գործ եւ դաս սարկաւագաց. պաշտօն. սպասաւորութիւն.
Ի ծնողացն իմոց աբիբաս կոչեցայ, արժանաւորեալ սարկաւագութեան աշտիճանի։ Սրբէ զղեւտացիսն սրսկմամբ ի գործ սարկաւագութեան։ Նայեցեալ ի սարկաւագութիւն ժողովոյն՝ հրեշտակք պատասխանէին նմա ի քարոզութեանն զտէր ողորմեա։ Յիշեա տէր զքահանայութիւնս մեր, եւ որ ի քրիստոսի զստրկաւագութիւնս. (Ճ. ՟Բ.։ Նախ. թուոց. Լմբ. պտրգ.։ Պտրգ. բրս.։)
զաքարիա, որ ի միում աւուր եհաս, ի քահանայականէն, ի գլխաւորական գահ կաթողիկոսութեան. (Սամ. երէց.։)
Եւ ոչ մասն ի ծառային սարկաւագութենէ յիւր պէտս տէրն ստացեալ՝ զայլն նմա շնորհէ. (Փիլ. յովն.։)
Ընտրեսցես դու այր ի սպասաւորութիւն սարկաւագութենէ։ Կանայք որ ունին իշխանութիւն սպասու սարկաւագութեան. (Եփր. ՟ա. տիմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սարկաւագութիւն | սարկաւագութիւնք |
| accusatif | սարկաւագութիւն | սարկաւագութիւնս |
| génitif | սարկաւագութեան | սարկաւագութեանց |
| locatif | սարկաւագութեան | սարկաւագութիւնս |
| datif | սարկաւագութեան | սարկաւագութեանց |
| ablatif | սարկաւագութենէ | սարկաւագութեանց |
| instrumental | սարկաւագութեամբ | սարկաւագութեամբք |