adj. s.

ἁρχέκακος malorum auctor. որ եւ ՆԱԽԱՉԱՐ. Առաջին եւ գլխաւոր չար. սկիզբն եւ գլուխ չարեաց. սատանայ, եւ նմանիք նորա. առիթ մեղաց.

Ի դէմս այլազգեացն սպառնայ սկզբնաչարն։ Սողէր շրջէր ընդ տիեզերս սկզբնաչար օձն։ Սկզբնաչար օձն, եւ փարաւոն։ Զնոյն ինքն զսկզբնաչար զդրախտին օձն։ Սկզբնաչար դեւքն եւ մարդատեացք. (Նախ. ես.։ Խոր. հռիփս.։ Արշ.։ Յհ. իմ. պաւլ.։)

Զոր սկզբնաչարն նաբուդոդոնոսոր տապալեաց. (Լմբ. ատ.։)

Ո՞ղապերախտ ողոքեսցէ զորովայն, զծանր բեռն, զսկզբնաչարն, զանյագ գազանն. (Ածաբ. աղք.։)

Եւ ոյք պահօքն մեռուցին՝ զախտս մարմնոյ սկզբնաչարին. (Յս. որդի.։)